Dinsdag 18 juni, Blue Mountains

Uit Wikipedia

Het nationaal park Blue Mountains (Engels: Blue Mountains National Park) ligt in het zuidoosten van deAustralischedeelstaatNieuw-Zuid-Wales, op een afstand van 99 kilometer vanSydney.

Het park heeft een oppervlakte van 247.021hectare. Het is een van de best toegankelijke parken van Australië. In het scala aanmicroklimatengedijt hier een grote verscheidenheid aan plantensoorten, waaronder 92 verschillende soorteneucalyptusbomen.

Het gebied kenmerkt zich door uitgestrekte, deels onbegaanbare, gebieden metkliffentot 300 meter hoog. Het landschap wordt gekenmerkt door schaduwrijke kloven, vochtigevalleienenwatervallen.

In veel bergplaatsen beginnenwandelroutes, langs rotsen en kliffen, watervallen en door valleien, van licht tot zwaar. Deze routes variëren in lengte van 1 uur tot meerdaagse tochten.

Vandaag een volle dag in de Blue Mountains. Gisterenavond hadden we dagpassen voor Scenic World aangeschaft. Scenic World is een park in de Blue Mountains waar je kan wandelen en / of trials kan hiken.

We hadden afgesproken dat we rond 9.45 uur vanaf onze Airbnb naar de Skyway gaan lopen. Echter, iedereen was al ruim voor dat tijdstip gereed en om 9.15 uur wandelden we naar Echo Point / Three Sisters. Dit is een iconische plek met een prachtig uitzicht over de Canyon waar we de dag door wilden brengen. Vanaf dat punt hebben we de Prince Henry Cliff walk genomen welke ons langs de rand van het ravijn, helemaal naar de Skyway bracht. Een wandeling van circa 30 minuten. De Skyway is een grote kabelbaangondel die je horizontaal van de ene naar de andere kant van het Jamison ravijn brengt. Het ravijn is op het diepste punt 270m meter, leuk is dat je op de bodem van de gondel op een glasplaat kan staan en dan in de diepte kijkt.

In het park aangekomen kan je naar de bodem van het ravijn afzakken. Dat kan met ‘s werelds steilste Railway, een treintje welke door middel van kabels over een spoor “loopt”. De hellingshoek is 52^o en de afdaling is 310 meter. Vanaf het trein dalstation kan je via verschillende paden naar de Cableway (kabelbaan) lopen welke je weer naar “boven” brengt. Tevens kan je beneden talloze kanten op hiken, variërend van een paar honderd meter tot oneindig veel kilometers. Tot zover in vogelvlucht de beschrijving van het park Scenic World.

Rond 10.15 uur kwamen we aangewandeld bij de Skyway om de overkant van het ravijn te worden gebracht. Daar stond al een flinke rij te wachten die hetzelfde idee hadden als wij. Wat opviel was dat wij nagenoeg de enige “westerse” mensen waren, de overgrote meerderheid waren Aziaten. De meeste klein van stuk maar hondsbrutaal. Eenmaal aan de overkant zijn we gezamenlijk afgedaald met het treintje. Daar hadden we afgesproken om ieder zijn weg te gaan en we elkaar aan het einde van de dag in onze Airbnb zouden zien. Linda en ik zijn daar rustig naar Cableway gelopen die ons weer naar boven bracht. Naar boven waar het restaurant gesitueerd is. Daar aangekomen lekker een bakkie troost besteld met een croissant ham kaas. Nog voor ik betaald had zag ik Hans en Monique ook aan komen wandelen, die hadden hetzelfde idee. Tevens wilden ze water kopen omdat ze een mooie hike hadden ontdekt welke 2,5 uur zou duren (dat is mij nu nog even te ver na mijn hartperikelen). Nadat we gezamenlijk in de volle zon onze koffie-met op hadden gedronken. scheidden onze wegen echt voor de rest can de dag. Wij hebben een tijdje gewandeld en zijn uiteindelijk weer terug gegaan met de Skyway naar de andere kant van het ravijn. Daarvandaan zijn we teruggelopen naar Echopoint / Three Sisters waar we nog wat foto’s hebben genomen. Daarvandaan terug naar de Airbnb zodat ik kon rusten. Na het rusten hadden Linda en ik nog even de benodigde boodschappen gedaan bij de Wooly’s. Toen we de auto voor de deur van de Airbnb parkeerden kwamen Hans en Monique aangelopen van hun hike. Onder het genot van een bakkie hebben we lekker bijgepraat. Zij zijn in het ravijn het park uitgelopen en via een hike met 1 kilometer trappen zijn het ravijn “uitgeklommen”. Onderweg de mooiste uitzichten aanschouwd en ook de Katoomba waterval en Three Sisters vanaf allerlei kanten kunnen bekijken. Uiteindelijk ook via de Cliff walk ook naar de Airbnb gelopen waar ze moe en voldaan hun verhaal met ons deelden. Gezien de vele trappen (1 km) die ze beklommen hebben kunnen we niets anders zeggen dan petje af, respect. Wellicht vult Mo hun belevenissen nog aan als zij “de pen” weer ter hand neemt.

Na de maaltijd, die Hans en Monique hadden bereid, hebben we nog even gekaart (klaverjassen) en 30 seconds gespeeld. Al met al een weer een prachtige dag gehad.

Woensdag 19 juni, op naar Sydney

Ook vanochtend was iedereen ruim voor het afgesproken tijdstip present aan het ontbijt. Vandaag op weg om Sydney onveilig te maken. Op de weg daarna toe nog even een kort bezoek gebracht aan Wentworth Falls om afscheid te nemen van de Blue Mountains. Na een kleine wandeling met de benodigde foto’s zijn we op weg gegaan naar ons volgende onderkomen, Quest Mascot, vlakbij het vliegveld van Sydney. Zonder onnodige oponthoud kwamen we daar om 11.30 uur aan. We wilden onze koffers in opslag geven en er dan op uit gaan. Dat in opslag geven was niet nodig omdat onze kamers al klaar waren. Dus alles uitgeladen en gelijk naar onze kamers gebracht, ieder heeft een eigen studio, erg mooi hier.

Rond 12.15 uur zijn we weer in de auto gestapt en hebben we deze teruggebracht naar de verhuurder. Omdat we alleen nog maar stadsbezoek doen hadden we in Nederland al besloten om de auto bij aankomst in Sydney gelijk in te leveren. Sydney heeft namelijk een uitstekend openbaar vervoer systeem.

We hadden bijna de auto overgedragen toen we er gelukkig achter kwamen dat er nog even afgetankt moest worden. Dat kon aan de overkant van de verhuurder. Na aflevering werden we keurig afgezet bij het vliegveld. Omdat het inmiddels ruim na de middag was besloten we daar eerst een kop koffie en broodje te nuttigen. Na het eten nog even de toiletten bezocht, je kan immers niet tegen de natuur in op sommige momenten. Toen op naar Sydney met de trein / metro. Zoals reeds gezegd, een prachtig openbaar vervoer heeft Sydney. Inchecken bij de poortjes kan eenvoudig met je creditcard, voor € 0,63 maak je een enkele reis van het vliegveld naar Circulair Quay alwaar je zo naar het Opera House loopt. Circulair Quay is de haven vanwaar de vele ferry’s naar diverse voorsteden van Sydney vertrekken. Als je daar het metrostation uitloopt dan voel je gelijk de “vibe” van Sydney. Rondom de ferryhaven is het één en al gezellige drukte van een smeltkroes van toeristen. Uit het metrostation kijk je ook gelijk tegen de Harbour Bridge aan. En omdat het vandaag een strak blauwe lucht en 18 graden was stak de brug prachtig af tegen de helblauwe lucht. Via de kade waaraan allemaal terrasjes liggen liepen we naar het Opera House.

Als je het over Australië hebt denk je veelal aan Sydney, en als je aan Sydney denkt dan heb je zeker het beeld van het Opera House op je netvlies. Nou, daar stonden we dus maar mooi met z’n vieren voor dat iconische gebouw welke prachtig af stak tegen de blauwe lucht. Uiteraard hebben we daar de nodige foto’s gemaakt en rondgewandeld. Omdat het al aardig naar bier uur liep besloten we op één van de terrasjes aan de waterkant van het gebouw een biertje te nemen. We hebben geproost op Sydney en een mooie vakantie tot nu toe.

Na het biertje zijn we afgezakt naar ons onderkomen om even bij te komen en eventueel van een powernap te genieten. Aansluitend nog lekker gegeten in de buurt en nu dus het blog typen. Morgen gaan we ieder ons weegs om Sydney verder te ontdekken. Wij hebben kaartjes gekocht voor een rondleiding door het Opera House (voor de 4^e keer hier dus tijd om dat te doen). Ook willen te voet de Harbour Bridge wandelen, dit vanaf de noordzijde. Hans en Monique hebben ook veel plannen en zijn die nu aan het uitwerken. Morgenavond doen we verslag van onze afzonderlijke dagen.

Donderdag 20 juni

Zoals eerder vermeld, Rob en Linda zijn apart op stap gegaan voor een dagje Sydney bezoek. Rond 8 uur hadden we een ontbijtje op de kamer gemaakt wat bestond uit geroosterd brood, kaas, jam, cappuccino en thee. Voor vertrek nog even een blik op het weerbericht geworpen en toen besloten om de korte broek aan te doen. Buiten was het nog wat aan de koude kant maar de zon scheen toch al lekker. Na 1 km wandelen kwamen we bij het treinstation Mascot. Hier kan je eenvoudig inchecken met je creditcard om vervolgens op de T8 te stappen die bij de ferry’s van Circulair Quay afzet. Voor vandaag hebben we een rondleiding met gids in het Opera House geboekt. Omdat we vroeg waren hebben we eerst nog even in de wijk Rocks rond de haven gewandeld. In de haven lag een enorm Cruiseschip welke net aan het “leeglopen” was. Honderden mensen met koffers kwamen aan wal en zochten hun weg naar de treinen, bussen en taxi’s. Rond half elf liepen we richting meeting point van de rondleiding en wat schetst onze verbazing, tussen al die honderden mensen liepen Hans en Monique te wandelen. Ook zij waren op weg naar het Opera House gewapend met filmcamera en fototoestel. Gisteren hadden ze alles met de telefooncamera vastgelegd, vandaag moest het professioneel vastgelegd worden. Dus gezamenlijk liepen we naar onze meeting point. Na elkaar te hebben uitgezwaaid hadden wij onze kaartjes opgepikt bij de kassa en moesten we even wachten op onze gids. Precies op tijd kwam de vriendelijke dame aanlopen met een rek vol koptelefoons waarvan ieder er één kreeg. Als we die opzetten, kan ze zonder te schreeuwen alles uitleggen tijdens de tour. De dame bleek een Française te zijn die keurig beschaafd Engels sprak.

Met een gemêleerd gezelschap gingen we op weg het Opera House in. Onderweg gaf de lieftallige dame aan dat we niet overal foto’s mochten nemen in verband met de privacy van de medewerkers die in de diverse zalen aanwezig waren. Als eerste gingen we kleine zaal in die vroeger als opname studio werd gebruikt, nu is het een multifunctionele zaal voor dansen, feesten en partijen. Vervolgens liepen we via vele trappen door naar de grootste zaal waar alleen klassieke concerten worden gegeven. We hadden het geluk dat er net een orkest aan het oefenen was. De muziek klonk ontzettend goed in deze zaal vanwege speciale akoestiek. Deze zaal heeft 1500 zitplaatsen.

Hierna was het weer klimmen en dalen naar de 2^e zaal voor circa 1000 mensen. Dit was de operazaal die vernoemd was naar een beroemde operazangeres uit Australië waar ik de naam even kwijt van ben. Normaal ben ik op operagebied erg ingelezen maar nu even niet. Verder heeft de gidsjuffrouw nog heel veel verteld over de bouw van het gebouw en wie daar de architecten van waren, ook deze namen zijn me even ontschoten, mijn leeftijd begint me toch parten te spelen denk ik. Wat ik nog heb onthouden is dat er 6 zalen zijn waar per jaar in totaal meer dan 1800 optredens zijn. Geheel onder de indruk hebben we de rondleiding verlaten en zijn we doorgegaan met ons Sydney bezoek.

We zijn vanaf het Opera House naar de ferry’s gelopen om de boot naar Milsons Point Wharf. Dat ligt aan de overzijde van de haven en pal naast het Luna Park. Vandaar heb je prachtig zicht op het Opera House met het zonlicht in de rug wat garant staat voor mooie foto’s, vooral omdat de zon nu volop scheen en de temperatuur zeer aangenaam was geworden. Als je vanaf de Wharf onder de Harbour Bridge doorloopt en de weg naar het noorden volgt dan kom je bij de lift / trapportaal welke je naar het wandelpad bovenop de brug brengt. Uiteraard namen wij de lift omdat we nog een aantal uren wandelen voor de boeg hadden. Bovenop de brug kom je op het voetgangerspad en loop je aan de kant waarop je vrij uitzicht hebt op het Opera House en de ferryhaven. Ik had ergens gelezen dat de wandeling vanaf het noorden over de brug het mooiste was. Nou. dat klopt volgens ons wel, wat een uitzicht, zeker met de blauwe luchten en zon die we vandaag hadden. Omdat we vele foto’s en filmpjes hadden geschoten nam de overtocht ruim drie kwartier in beslag, maar zoals gezegd meer dan de moeite waard.

Na de brugwandeling gingen we op weg naar onze volgende bestemming, de uitzichttoren Sydney Tower Eye. De bouw van deze toren is ergens eind jaren 70 gestart en in 1981 open gegaan voor het publiek. De toren heeft een hoogte van 268 meter waar het outdoor viewdeck is. Wij zaten daar net even onder. Omdat je rondom kan lopen heb je een prachtig uitzicht over Sydney en omgeving. Heel leuk om te doen als je in de buurt bent. Na een half uur weer afgedaald om naar ons volgend doel te gaan, Darling Harbour.

Darling Harbour is een leuke haven waar allemaal mooie boten liggen en allemaal cafétjes en restaurants gesitueerd zijn. Ook ligt daar het Navy Museum met verschillende oorlogsboten, een onderzeeër en aanverwante artikelen liggen. Daar hebben we uurtje rond geslenterd waarna we ons dagje uit hebben afgesloten. Op de terugweg naar het hotel nog even Pad Thai gehaald bij een Thais restaurant en toen lekker naar de kamer om uit te rusten. Het was me de dag wel vandaag, maar ook enorm genoten. Wellicht bloggen Hans en Monique de komende dagen van hun belevenissen.

Morgenochtend vroeg op om naar het vliegveld te gaan, de shuttle pikt ons om 6.15 uur op. Om 8.10 uur vliegen we naar Melbourne voor ons volgende avontuur, The Great Ocean Road. Hierover later meer.

Groetjes van Rob